Trainingsweekenden
| Leiden 18 maart 2017 |
Richard, Jur, Ronald L. rijden, nu eigenlijk al traditioneel, het Zoetemelk rondje. Het was traditioneel koud, de noordenwind was slopend en de 2e helft kwam het met bakken naar beneden. Inclusief van en naar Richard's huis ruim 90 km gefietst. | ||
| Leiden 6 mei 2017 |
Ronald L, Jur, Richard (121 km), Ronald V., Agnes en Annet (alleen 2e 55 km) fietsen het elfenrondje in mooi weer maar strakke NO wind kracht 6. | ||
| Eygelshoven 10 juni 2017 |
De "Ou est le Bidon?" club was voor dit weekend uitgedund tot 2 man: Ronald L. en Jur. Aangezien Limburgs mooiste ook nog een heel Zuid Limburg platlegde, zijn we met een snelle doorstoot rechtsstreeks naar de Belgische Ardennen doorgestoken. Een prachtig, zonnig rondje gemaakt door voor Jur onbekende streken maar wel met veel hoogtemeters. Aan het einde van de middag kwamen we bij Noorbeek Nederland weer binnen. De Limburgs Mooiste gekte was over en we konden nog ongestoord op een terrasje zitten. Ronald had zijn fietsconditie van vňňr zijn ongeluk weer terug en we bekommen gezamenlijk alle heuvels. Meer dan 100 km weggegetrapt. | ||
| Maarssen 12 augustus 2017 |
De "Ou est le Bidon?" club was dit keer uitgedund tot 3 man: Jur, Ronald L. en Richard. We begonnen met de Vecht vanaf Maarssen helemaal tot de monding bij het Muiderslot te volgen. Het was wisselend weer met af en toe een harde wind die zich daarna vooral in het polderstuk rond Almere liet gelden. Daarna door de Gooische Matras en het laatste stuk door de bossen van de Utrechtse heuvelrug. Hier bleken de onverharde paden niet vochtvrij wat resulteerde in fietsen als bemodderde mountainbikers en onherkenbare fietsen aan het einde van de rit. Goede training voor het bidonweekend de week er op. |
De Fietsweek
Start: Sondrio Finish: Sondrio
Periode: 20 augustus - 25 augustus
Zaterdag en Zondag: de voorbereidingen
Jur, Agnes pikken Richard zaterdag rond 19 op in Leiden. Wim maakt een wereldreis vanuit Groningen omdat er geen treinen rijden naar Zwolle. Zondag, -beetje vroeg-, gat om 05:00 de wekker. Voorspoedige trip met een klein stukkie Gotthardtunnel stoplicht file. Rond half 5 op het terras bij het station van Sondrio waar we kunnen smullen van allerlei lekkere lokale hapjes. Levendige boel hier. Rest van het dorp in diepe zondagsrust. Pizza en nog even Koffie zoals het hoort.
Dag 1: Passo di San Marco (1992m), 82 km, 1885 hoogtemeters
Boven verwachting goed ontbijt met fruit en verschillende andere lekkernijen. Richting Morbegno. Eerst over een veel te drukke weg, na paar km over fietspad langs de Adda. Alle soorten wegdek komen voorbij. Natuurlijk eerst een capuchino voor aan de lange klim naar de passo San Marco te beginnen. Na 9 km en 600 hm lunchpauze in Albaredo. Ze vliegen hier aan een draadje naar de overkant. Fly Emotion. Vroege lunch. Bestelling loopt niet helemaal goed. Ronald krijgt eerst niets. Communicatie storing. De volgende 17 km, 1200hm zijn meer dan interessant. Jur heeft het even moeilijk. Het overgebleven trio rijdt gestaag door naar de top. Laatste stuk met het nodige gepuf. Prachtig uitzicht als beloning. De snackkar staat gereed. Jur sluit alsnog aan. Te warm? Stuiterende afdaling. De 25 km door het dal als toetje niet echt eenvoudig te verteren. Vooral het gestuiter over het fietspad doet zeer. Biertje bij de 'tapas' bar bevalt opnieuw erg goed. De uitbater blijft in het Italiaans proberen. Stuk meer te beleven vandaag in het dorp.
Dag 2: Preda Rossa vlakte (1955m)
Deze keer gelukkig niet over de stuiter baan door het dal maar over “normaal” asfalt SP12 en SP16 richting voet van de klim. De eerste 11 lopen soepel. Het is wel drukkend benauwd. Veel zweten. Het 2e deel is veel uitdagender met km lange stukken boven de 10, een hek, geen toestemming van de burgermeester, grind, dwarsbetonblokken, een onverlichte aardsdonkere tunnel, heel veel turnanti en een stukje 14. Jur haakt oververhit af. Boven een selfie. We pikken Jur weer op in de stuiter afdaling. 2e deel gelukkig een mooie soepel lopende lange afdaling. Gelijk door naar het stazione terras. Gezellig. We worden door de gastheer opnieuw goed verzorgd. Deze keer uit de wind gezet. Hij blijft Italiaans tegen ons praten en met handen en voeten proberen we te begrijpen en te antwoorden. Leuk. Ontdekkingstocht door het oude donkere centrum. Terras vol met rokende dames. Uitspraak van de dag: “Wim, haal een busje Vim” gevolgd door Richard: “het oranje bord kleurt zo mooi bij het bidonshirt”.
Dag 3: Doe eens knettergek, Prato di Maslino (1650m)
Vandaag staat het steilste fietstochtje in de 25 jaar bidon op het programma: 12 km met 11.3 gemiddeld. Ronald heeft het thema van dit jaar, doe eens 11 uiterst serieus genomen. Dat trainingstochtje in mei in Leiden met 11*11, dat kan beter vond Ronald en dus werd het 12*11, de klim naar Prato Maslino haalt soms de 16%. De ultieme uitdaging voor met name Ronald. Zijn nieuwe fiets is er klaar voor, hij ook. Heb er zelf niet echt veel zin in. Weet dat het boven de 12 harken wordt. Jur...ik luister naar mijn lichaam, ik neem een rustdag. Ikzelf ga dan toch maar mee. In mijn eentje de Bernina op, het alternatief, toch maar niet. Jur begeleidt ons tot de voet en de koffie. Hij zet er een straf tempo in. Over de klim zelf: ik keer na ruim 5 km om. Te steil en een hartslag op de max. Na de eerste keer een korte stop heel veel moeite om weer op gang te komen. Ronald en Wim harken naar boven ondanks kasseien en grind. Respect. Het uitzicht boven is panoramisch. In het kerkje wordt een kaars voor Marc Pieter aangestoken. De Pequerre als steilste is onttroond!
Dag 4: De dag van de vele tunnels. Campo Moro hoogvlakte (1992m), 30 km, 1728 hoogtemeters
Deze keer een mooie 30 km lange klim zonder aanloop. Hotel linksaf en na 50m omhoog! Iets drukker vandaag met verkeer. Er liggen dan ook flinke dorpjes langs de route. Jur bepaalt het tempo en gelukkig is het nog niet al te warm. Soepel lopend tot de koffie in Vassalini. Klim wordt iets steiler tot max 10 en nog fotogenieker met de vele stuitertunnels. Samen met Wim verschillende actieplaatjes geschoten.
