Goede doel
De trend van 2012, fietsen voor het goede doel, geldt oom voor 2013. Een
van onze leden zijn wederom in volle training om zo veel mogelijkheid geld
voor het KWF in te zamelen door de deel te nemen aan Alpe d'HuZes.
Volg de verrichtingen van Ger op Team Aepex. Of nog beter: stort nu meteen geld, dit extra zetje kunnen ze gebruiken.
Jur kon niet achterblijven en gaat (met Richard als ervaringsdeskundige)
zijn 100 cols voortzetten.
Volg zijn verrichtingen op 50-year-itch-in-100-cols en ondersteun hem op www.geef.nl/actie/jur-50-year-itch-in-100-cols.
Trainingsweekenden
| Leiden 16 maart 2013 |
Richard, Gerlof, Jur en Ronald L. rijden het Zoetemelk rondje over een
nieuw parcours. Het was koud......, de hele dag bewolkt maar gelukkig bleef
het droog. De kou hield veel potentiele deelnemers in bed, het was erg
rustig onderweg. Zie JZC route details voor een gedetailleerd overzicht van het gereden rondje. |
|
| Eygelshoven 15 en 16 juni 2013 |
Een nieuw Ou-est-le-bdon colectief dient zich aan. De afdeling jeugd geeft acte de presence en is, door allelei afzeggingen van de oude rotten, nu even groot als het originele collectief. Ronald, Jur, Kevin en Tristan rijden 95 km door het Limburgse heuvellandschap met mooi weer met alleen op het eind een lokale bui. |
De Fietsweek
Start: Oberperfuss Finish: St. Leonard in Passeier.
Periode: 25 augustus tot en met 30 augustus.
Dag 0: Le jour avant
Minimalistisch inpakken omdat we dit jaar het jammergenoeg zonder Marc
Pieter als begeleider moeten stellen. Het weer in de Alpen ziet er absoluut
niet goed uit, veel regen verwacht en lage temperaturen. Dat wordt schipperen
met kleding in laagjes en extra droge kleding in zadeltasjes of rugzakjes.
Via SMS contact met MP, begrijpelijkerwijs heeft hij het er moeilijk mee.
Rond half 7 via Maarssen richting Limburg. Rustig ritje gevolgd door een
gezelllig bijkletsavondje met Ronald, Jur, Ger en Annet.
Dag 1: Eygelshoven - Oberperfuss
Niet al te vroeg op (half 8), omdat het maar 730 km naar Oberperfuss rijden
is. Vier fietsen op een fietsdrager monteren is elke keer weer een uitdaging
want de volgorde van monteren is wel belangrijk met onze diversiteit aan
framematen. In Duitslabd vele Baustelles en een behoorlijk aantal bijbehorende
files. Regelmatig flinke regenbuien drukken de snelheid. Onderweg nog een
bus met aanhanger met daarop een mega, oud houten kanon. Zal je hobby maar
zijn. De Fernpas staat 6 km vol en kost aardig wat statijd, maar dan na
ruim 8 uur uur rijden we Oberperfuss in met ruim 1,5 uur vertraging. Voor
Ger is het dorp een feest van de Gietener wintersport herkenning. Voor
ons een mooi dorp tegen de helling aangelegd. Na even een beetje bijkomen
op het terras, waarbij Ger de band uitlegt tussen Gieten en Oberperfuss,
gaan we het dorp in om iets meer te vernemen over Peter Ahnig en de relatie
die Ger en Harmien hebben met dit dorp. Bij Hannelore krijgen we meer dan
voldoende uitleg omder het genot van een schnaps, met Bartje op tafel.....
Ger en Harmien blijken in 2012 voor de onecht getrouwd in dit dorp..en
het dorp deed mee, met feest en paard en slee. Onze vragen over de route
langs de kam (is de Wanderweg begaanbaar?) worden steevast beantwoord met
“kein Problem!”. Gave avond. Marc Pieter en Harmien sluiten geregeld aan
via sms. Uitspraak van de dag: als we hier ingehaald worden door een E-bike,
stop ik er gelijk mee. Stok tussen de spaken!
Dag 2: Oberperfuss - Kühtaisattel - Oberperfuss
| Afstand: 85 km Hoogtemeters: 1947 m Passen: Kühtaisattel (2017 m) |
Goed ontbijt. Fietsen klaarmaken zijn we wel even mee bezig....geen snackcar
impliceert dat er het nodige aan kleding en eten meegenomen moet worden
op de fiets en in het fietsshirt. Jur en Ronald hebben een minidrager gemonteerd
zodat alle belangrijke spullen ook echt meekunnen, kortom de snackcar is
noodgedwongen vervangen door snackfietsen. Weer ziet er een beetje grijs
uit. De Wanderweg blijkt een modderpad waar een MTB wel overheen zal komen
maar met onze smalle bandjes is het echt een uitdaging. Stukjes lopen en
glibberen. Fraaie beelden en uitzichten zijn de beloning.
Na een korte afdaling even zoeken naar het Inn fietspad en eenmaal gevonden
blijkt het een eenvoudige route richting Haiming langs afwisselend Inn
en spoorlijn. Het is er vochtig, getuige de vele megaslakken op het pad.
Jur komt op een metalen brug vervelend ten val en haalt zijn knie open.
Lijkt gelukkig mee te vallen.
Boer rijdt met tractor het land op en zet als wij passeren de gierspuit
aan. Bijna raak. Om 11.15 is het te vroeg voor de lunch en dus lekkere
taartjes gescoord en bij de koffie opgepeuzeld. Farbe ist rot, blutrot!
De klim vanuit Haiming (Settele, 1690m) is er een om te onthouden. De eerste
3 km bijna 400hm (13%), 8 km gemiddeld 11,5%. Ik dacht dat we dit soort
hellingpercentages niet meer deden. Duidelijk niet van te voren bestudeerd
deze klim. Hele stukken tussen de 6-7 km/u maar boven komen deden we alle
4. Ronald: nog nooit zo snel zo veel hoogte gewonnen. De Settele: Farbe
is rot, dunkelrot!
Onderweg wel wat miezerregen, zodat het uiteindelijk best wel koud werd.
Korte afdaling naar Ochsengarten om op te warmen, een verlate lunch en
Jur door 2 dames te laten verzorgen. Jur zijn knie werd mooi ingepakt.
Nog 7.5 km en 500 hm naar de top van de Kühtai (2020m). Helaas opnieuw
met zeer steile stukken (meer dan 1 km, 14%, bekend als der Stamper), wel
langs mooie alpenweides. Boven is het erg fris, dus snel de lange afdaling
in richting Innsbruck. Als toetje nog even het klimmetje richting Oberperfuss,
echt een killer met stukken tot 15%. Meer dan heavy na zo’n dag klimmen.
Biertje na afloop in de warme zon is dan ook meer dan verdiend. Hotel Kleissl
is dicht, dan maar eten in het nabijgelegen hotel/restaurant. Wat blijkt,
de schnitzels met plofpute en swein zijn dusdanig groot dat we alle 4 ons
bordje niet leegkrijgen. Korte wandeling door het dorp waarbij het opnieuw
opvalt hoe netjes en geordend het allemaal hier in Oostenrijk is. Uitspraak
van de avond: Ronald over zijn nieuwe auto en of er nog een reserve band
inzit: “ik heb geen band gezien”.
Dag 3: Oberperfuss - Mutterbergalm (Stubaital) - Oberperfuss
| Afstand: 128 km Hoogtemeters: 2198 m Mutterbergalm (1730m) |
Allemaal met vermoeide benen aan het ontbijt. Gelijk het dorp uit met 10-13%.
Echt een lekker begin van de ochtend. Via een steile afdaling richting
Sellrain, dat aan beide kanten van de kloof ligt (uitspraak van de ochtend:
waarom is er geen brug?) na wederom een 13%+ klim, door over de flanken
richting Mutters. Even verder op een bosweggetje, de Burgweg, dat een stukje
afsnijdt door, ja natuurlijk, steil omhoog te gaan. De Koppenberg is er
niks bij. Bijna niet te doen op een MTB laat staan op een racefiets. Toch
handig zo’n Garmin om spoor te zoeken of toch niet? We vinden het asfalt
weer vlak onder de imposante Europa Brücke van de Brenner Autobahn. Nog
een stukje over de Römerstraße richting Schönberg om bij de koffie vast
te stellen dat er al 900 hm opzitten. En we moeten nog zo’n stuk het Stubaital
in richting de alm. Koffie met vegaburger en hotdogs in Mieders... en dan
begint het ook nog stevig te regenen. Regenkleding aan voor de 28 km naar
het eindpunt van het dal. Geen fijne weg met veel verkeer. Pas de laatste
8 km met een veel smallere kloof worden mooi. Forel aan de hengel, geweldige
mega watervallen, fraaie uitzichten, koeien op de weg. Mooi maar ook weer
wat steiler. Ger en ik denken dat na de volgende bocht de alm zich wel
laten zien. 3 draaien en wat galleria verder, opeens zicht op de skiliften
van de Stubaigletscher. Eindpunt op 1730m.
Beetje fris boven en miezerende regen, die overgaat in regen waarbij de
temperatuur flink daalt. Warme kleding dus aan. Uiteindelijk een afdaling
van bijna 40 km naar Innsbruck. Via het fietspad tussen Inn en autoweg
terug naar Oberperfuss waarbij het steeds harder gaat regenen. Deze keer
de lazy manier naar boven via Ranggen. Hoewel de diepe zucht van Ronald
bij het laatste steile stuk wel uit zijn tenen leek te komen. Even buffelen
over de opgebroken weg, onder de zware apparatuur door om doorweekt, begeleid
door 10-tallen laagvliegende zwaluwen, te arriveren. De vriendelijke eigenaar
was al naar ons op zoek geweest op de kamer want we waren volgens hem laat
(rond 18:00 uur) terug. Mag het na 130km en 2200hm? Snel douchen, pasta
eten en op naar San Leonardo. Met de auto over Brenner en Jaufenpas met
onderweg hertjes. Hotel ligt boven op een steile helling, wat enige hilariteit
met zich meebrengt: houdt het dan nooit op? Bar is open, we maken het nog
gezellig. Uitspraak van de avond. Ger: ik neem nu vast de laatste (koekje),
dan hoeft niemand straks zich bezwaard te voelen om het laatste koekje
te pakken. Daarna Jur: ik neem nu vast de een-na-laatste (koekje), dan
hoeft niemand straks zich bezwaard te voelen om het een-na-laatste koekje
te pakken. Enz., enz. Resultaat: Ger en Jur eten alle koekjes op.
Dag 4: San Leonardo - Jaufenpas - San Leonardo
| Afstand: 41 km Hoogtemeters: 1433 m Passen: Jaufenpass (2094 m) |
Een min of meer Ruhetag. De Jaufenpas begint in San Leonardo(690m) en de
pas is, wat zeldzaam is, zichtbaar aan het begin van de klim. Wat een verschil
met de klimmen in Oostenrijk. In een oranje treintje met zijn 4'en rustig
(7-9 km/u) naar boven geklommen. Was goed zo, benen deden bij ons allemaal
pijn. Onderweg nog een koffie met mega apfelstrudel en genieten van de
101 jaar geleden aangelegde klim met prachtige uitzichten richting het
1400m lager gelegen dal.
Na 19,5 km geleidelijk klimmen tussen de 6-8 % eindigen we op de pashoogte
van 2094m. Zonnig weer, boven wel behoorlijk fris. Afdaling liep bij Richard
absoluut niet lekker, met name vanwege problemen met mijn remmen. Bij het
hotel terug om 14 uur, tijd voor een biertje, remmen bijstellen en genieten
van het lekkere weer, zonnebed, zwembad, dorpwandeling. Onder de geraniums
komen we tot het volgende inzicht: als een bidonneur achter de geraniums
gaat zitten, doet hij dat al trappend op zijn e-bike met voorwieldrager
waarop geraniums staan.
Nog een aperitief bij het hotel dat zijn naam Sonnenhof vanmiddag meer
dan waard is. Skik speelt speciaal voor Ger een metalig ‘dankjewel voor
de zon’. Het zwart-witte koeien positioneringsspel op de andere helling
proberen we vorm te geven maar met de telkens wisselende posities is er
geen structuur in te krijgen. 's Avonds krijgt PSV een lesje in effectiviteit
voetbal te verhapstukken tegen AC Milan (3-0).
Dag 5: San Leonardo - Timmelsjoch - San Leonardo
| Afstand: 61 km Hoogtemeters: 1888 m Passen: Timmeljoch (2509 m) |
Gordijn open, blauwer dan blauw! Dat belooft een mooie dag te worden.....en
dat wordt het ook. Etappe wordt vooraf in 3'en gedeeld met een koffie &
lunch stop gezien de lengte van de klim (29,5 km). Kaffee und Apfelstrudel
bij een Imbiss en lunch bij Gasthof Hochfirst met prachtig uitzicht over
het dal.
Direct al klimmen richting Moos, snel door de eerste van de 18 tunnels
(de route is voor een deel overdekt). Onderweg ook nog langs een aantal
kunstwerken min of meer ingebed in het indrukwekkende berglandschap, met
uitzicht op de fraaie gletscher.
Onderweg vele melkliften vanuit het dal. Ook de grasmaaier met spikes voor
het hellinggrasmaaien toont het Tiroler vernuft. Na 13 km al uitzicht op
de route naar de top die echt tegen de berg aangeplakt lijkt. Tunnel 16
geopend in 1957 is 555m lang, kaasrecht en vooral erg donker, maar de weg
is wel afgevlakt van 9-10% naar 1-3% en daarmee een verademing. Boven op
de top van het Timmelsjoch (2509m) tracteert Richard ons op een biertje
voor dit letterlijke 2e persoonlijke hoogtepunt dit jaar. Jur meldt zich
als organisator voor het volgende jaar, Marc Pieter wordt gevraagd of hij
mede organisator wil worden. Welke col uit de top 15 missen we nog?. Wat
is die top 15 eigenlijk? Rest een lange afdaling om deze fietsweek van
de vele zuchten af te ronden. Verdiend luieren in het zonnetje. Discussie
of het gebied nu Duits of Italiaans is, leidt tot de uitspraak van de dag:
“polderen doen ze hier niet, heb je wel eens omhoog gekeken?”.
