Trainingsweekenden

Groningen 18-19 april 2009	Richard, Jur, Wim en Diet reden met stralend weer maar met mega wind door het Groningse en Drentse platteland. Zaterdag werd Lauwersoog verblijd met een verzoek (ruim 100 km). Gelukkig voor de heren hield Diet ze zoveel mogelijk uit de wind. Zondag op en neer naar Gieten waar Ger ons opwachtte om het zelfde rondje te doen maar dan in omgekleerde volgorde (ruim 80 km).
Maarssen 23-24 mei 2009	Richard, Jur, Ronald V, Ger, Wim en Diet doen zaterdag een rondje Utrechtse Heuvelrug met als hoogtepunten beklimming Soesterberg, aanschouwen Gerrit Rietveld huis en op een terras zitten in het centrum van Utrecht (ruim 80 km). Zondag rijden Richard, Jur, Wim en Diet een rondje Loosdrechtse Plassen en terug via kasteel Haarzuilens. Diet had "straf" training en reed het hele weekend achteraan.
Limburgs Mooiste 13 juni 2009	Richard en Jur rijden de 150 km van Limburgs Mooiste. Dat belooft wat als in de 1ste 50 km reeds de Eijserbosweg en de Keuterberg zitten. Na een prachtig rondje rond Aubel in België rijden we Nederland weer in. Na 110 km in Vijlen vindt Richard het wel genoeg en we rijden in een rechte lijn terug naar Eygelshoven. In totaal 130 km en 2000 hoogtemeters.

De Fietsweek

Periode: 5 juli tot en met 10 juli

Dag 0: verzamelplaats Eygelshoven

Een redelijk mooie zaterdag, niet al te warm.
Tegen 20:30 uur is Wim in Eygelshoven op de bekende verzamelplaats voor deBidon trek naar het zuiden. Ronald heeft het rijk alleen, tenminste tot dan toe. Een uur later arriveert de delegatie uit het westen, Marc Pieter en Richard. Op het terras wordt nog het een en ander genuttigd en wordt er heftig gediscussieerd over zwart en wit. En volgens de nieuw aangestelde projectmanager van Ordina bestaat er geen grijs….!? Nou, die man moet maar eens afreizen naar het Zwarte Woud. We hebben daar alle schakeringen van grijs gezien in de daarop volgende dagen!

Dag 1: Eygelshoven – Schönau

Afstand: 28 km
Hoogtemeters: 155m

Profiel dag 1

Lekker rustig opstaan en een ontbijt genuttigd. Rond 8:30 uur zitten we in de auto. Het uitzwaaicomité bestaat uit slechts 1 persoon: Ronald. Jawel, u leest het goed. Het Bidon collectief is gedecimeerd tot een drietal. Wat zegt dit over de toekomst???

De reis verloopt zeer voorspoedig. Geen files maar wel liefst 16 Baustelle! Onze oosterburen timmeren hard aan de weg. Om 15:00 uur komen we aan op de plaats van bestemming: Schönau im Schwarzwald. We kunnen in eerste instantie niet bij het hotel komen. Het centrum van het stadje is volledig afgezet. Nee, geen bommelding, er is gewoon een gezellig feestje. Er wordt 200 jaar stadsrechten gevierd. Een muziektent voor de kerk, 4 biertenten en de rest is bezet door de vlooienmarkt. Erg gezellig en, niet onbelangrijk, prachtig weer (30º). Uiteindelijk kunnen we aan de achterkant van hotel Adler de auto kwijt. We worden allerhartelijkst ontvangen. Na installatie in de kamers besluiten Richard en Wim alvast een klein verkenningsrondje te fietsen. Marc Pieter kiest voor het zwembad. We pakken een rondje Wiedener Ecke. Net buiten Schönau (550 m) begint, via Aitern, de klim richting de Belchen. Het is een geleidelijk klimmetje van zo’n 8 km lengte van 550 naar 1100 meter. We laten de Belchen zelf links liggen, die krijgt later nog een beurt. Via de Wiedener Eck dalen we weer af naar het dal richting Utzenfeld. En dan nog een paar kilometer terug naar Schönau. Een mooi opwarmertje, waarna we ons de bierpullen bij de biertent goed laten smaken, onder het genot van wisselende blaaskapellen en trekzakorkesten uit de regio. Marc Pieter sluit zich ook weer bij ons aan en blijkt het zwembad overgeslagen te hebben. Hij heeft de Titisee verkend. De stemming is opperbest, een perfecte start. Dit belooft veel goeds voor de rest van de week. Ons hotel heeft een goed terras en een prima keuken. Daar wordt dan ook de maaltijd genuttigd.

Dag 2: Rondje Blauen

Afstand: 84 km
Hoogtemeters: 1970m

Profiel dag 2

De eerste serieuze fietstocht staat op het programma. En dat begint met een goed ontbijt. En daar is niks mee. Daar kun je als fietser mee vooruit. Het heeft vannacht flink geregend, en ook tijdens het ontbijt regent het nog. Tegen 10 uur is het droog en bestijgen we het aluminium/carbon ros. We rijden een klein stukje zuidwaarts en nemen al snel de aflag naar het westen richten Müllheim. Gelukkig een vrij rustige weg, langs een beekje door het bos en geleidelijk klimmend. Mooie route. Er zitten een paar pittige stukjes in. Na ongeveer 18 km staan we op de eerste serieuze col, de Kreuzweg (1050 m) met eerst nog een tussencolletje bij Neuenweg (830 m).

We dalen af richting Schweighof waar we de afslag nemen die binnendoor naar de Hochblauen moet leiden. Maar dan raken we de weg kwijt en de kaart ligt in de auto en die is nergens in de buurt. Maar terug naar de hoofdweg en de afslag Kandern opzoeken. Een drukke weg die we gelukkig vrij snel weer kunnen verlaten. En dan begint ook het klimmen. Eerst nog op een brede weg (zo’n 10%). Dan de afslag naar Hochblauen. Een mooie smalle weg door het bos omhoog. Pittig klimmen met stukken van 10% en soms zelfs meer. Het laatste stuk leidt naar de telecommunicatietoren en een panoramarestaurant met prachtig uitzicht op het Rijndal, met aan de overkant de Vogezen. Soms nog met flarden bewolking maar het wordt steeds helderder. Een prachtig plekkie op 1165 m hoogte.

We laten ons de Kartoffeln Suppe goed smaken. We dalen weer af richting Tegenau. In Tegenau besluiten we rechts af te slaan richting Neuenweg, waar we eerder die ochtend ook al hebben gefietst richting Müllheim. Het is een geleidelijk klimmetje door een rustig en liefelijk dal. Vanaf Neuenweg is het grotendeels afdalen. In Schönau genieten we op het terras van een paar heerlijke versnaperingen. En wederom lekker eten bij de familie Adler.

’s Avonds is het gezellig beppen en foto’s bekijken die Marc Pieter heeft geschoten.

Dag 3: Rondje Feldberg - Schluchsee

Afstand: 82 km
Hoogtemeters: 1860m

Profiel dag 3

En weer regent het bij het ontbijt ’s ochtends. Gelukkig zitten we binnen lekker droog. Rond tienen zitten we weer op de fiets en blijft het de rest van de dag droog, al hoewel de temperatuur wel is gezakt beneden de 20º. Vandaag gaan we naar het hoogste punt van het Zwarte Woud: de Feldberg. Het grootste deel naar de Feldberg is via een vrij drukke weg. Niet het leukste om te fietsen. Na Todtnau begint de weg behoorlijker steiler op te lopen. Bij Feldbergerhof is de afslag naar de Feldberg.

Daar is een toeristisch centrum, inclusief een kabelbaan naar een monument. Na wat zoeken vinden we een geasfalteerd pad voor voetgangers via welke we naar het hoogste punt kunnen fietsen. Maar dat valt niet mee. Er zitten een aantal stukken van 17% in! Maar na zo’n 4 km wordt het harde werken beloond. We staan bij het uitzichtspunt bij de telecommunicatietoren op 1493 meter hoogte. Er drijven vlagen bewolking langs en het is er onaangenaam koud. Maar het uitzicht is, tussen de flarden door, prachtig. Beneden op de parkeerplaats ontmoeten we Marc Pieter weer. We besluiten een lunchplakje op te zoeken. Vlak voor we de drukke weg weer op willen rijden krijgt Richard een lekke band. Er zit een piercing in zijn kats versleten achterband. Nieuwe banden er op en op naar de lunch. Na de lunch dalen we verder af naar de Schluchsee. Aan de noordkant van het meer slaan we rechtsaf richting Menschenzwand. Een mooi rustig weggetje met zo nu en dan een klimmetje. We slaan rechtsaf richting Bernau en bij Unterlehen gaan we richting Todtmoos. In Todtmoos gaan we rechts richting Utzenfeld. Bij het gehuchtje Hochkopf slaan we een smal bosweggetje dat voor de bosbouw wordt gebruikt. Prachtig mooi door het bos met een spectaculaire afdaling van 9 km richting Schönau met stukken van 9 tot 12%. Maar het was continu remmen knijpen want het was erg onoverzichtelijk. En Marc Pieter had er al helemaal geen makkie an. Zeker niet toen er op het laatste stuk van de afdaling ook nog een tegenligger aan kwam. Maar dat is allemaal goed afgelopen.

Beneden in het dal nog even een klimmetje van 2 km naar het gehucht Tunau genomen. We verwachten een mooi utzicht maar dat viel tegen. Maar gauw rechtsomkeert richting hotel voor de welverdiende versnaperingen.

Dag 4: Schönau - Schonach

Afstand: 110 km
Hoogtemeters: 2570m

Profiel dag 4

De dag van de grote verplaatsing. Na het ontbijt nemen we afscheid van onze gastheer en gastvrouw. Om 9:30 uur zijn we klaar voor vertrek en op dat moment is het droog. We zijn Schönau nog niet uit of het begint te plenzen! We schuilen ongeveer een kwartier bij een benzinestation en zie ondertussen Marc Pieter voorbij rijden. Als het weer droog is vervolgen we onze weg. We nemen dezelfde weg als op dag 1 maar dit keer gaan we de Belchen wel op. Na 1 km komen we bij de kabelbaan en is het even zoeken waar de weg naar boven loopt. Er is zo’n honderd meter onverhard maar achter de kabelbaan gaat een asfaltweg geleidelijk naar boven, de Belchen op, 4 km naar de top. Boven lijkt het potdicht te zitten maar op de westrand kun je zo nu en dan onder de wolken door het Rijndal inkijken. Bij het restaurant ligt alles in de wolken. Bij een kopje koffie en overheerlijke Torte proberen we Marc Pieter te bereiken. Maar het bereik is erg slecht en we krijgen geen goed contact. Na allerlei strategieën te hebben uitgedacht gaat Wim naar beneden terwijl Richard boven blijft voor het geval Marc Pieter alsnog met de gondel omhoog zou komen. Bij een laatste poging op het terras krijgt Wim uiteindelijk Marc Pieter toch aan de lijn. Hij komt naar boven voor de welverdiende Kuchen. Hij is ondertussen al wel twee keer op en neer gereden naar Wiedener Eck. Het is koud (7º) en vochtig en niet prettig om af te dalen. Bij Wiedener Eck slaan we rechtsaf richting Münstertal. Er staan meerdere borden die je er voor waarschuwen hoeveel slachtoffers er al op deze weg zin gevallen. “Wollen Sie die nächste sein?”. Er volgt een spectaculaire afdaling, rechts de bossen en de hellingen, links het dal. Prachtig!
Beneden aangekomen slaan we links af, waar de zwaarste klus van Bidonweek ons te wachten staat. Het bord waarschuwt: 5 km 18%. Dat was vol op de pedalen om boven te komen in Stohren. Maar wel een heel mooi smal bosweggetje. Nog een eindje doorklimmen brengt ons op de doorgaande weg naar Schauingsland. We slaan rechtsaf en na 2 km weer links richting Kirchzarten. Er volgt weer een spectaculaire afdaling, nu op een rustige, brede weg met stukken van 14%! Tot mijn schrik zie ik na die tijd dat ik max. 75 km op mijn teller heb staan!

Het is al bijna 2 uur als we in Kirchzarten een restaurant hebben gevonden. Bij de gratie van de best wel aardige serveerster mogen we nog een tosti bestellen. Die laten we ons smaken want we hebben nog een flinke tocht voor de boeg. Na de lunch vervolgen we de weg richting St. Märgen. Door het dal een heel geleidelijke klim. In St. Märgen rusten we even uit op een bankje onder de luifel voor de slagerij. Het spettert een beetje (regen, wel te verstaan!). We stappen weer op en komen op de doorgaande weg richting Furtwangen. Behoorlijk druk en er wordt hard gereden. Op een gegeven moment gaat het echt storten en zoeken we beschutting in een bos langs de weg. We schieten een vuurpijl af om Marc Pieter te waarschuwen. Die komt dan al gauw opdagen uit een mist van opspattend water. We kruipen de auto in en beraadslagen. We besluiten de regenpakken aan te trekken en het er op te wagen. We hebben nog 40 km voor de boeg. Al met al fietsen we nog een uurtje in de regen. Koud en nat maar zolang er gefietst wordt is het vol te houden. In de buurt van Furtwangen wordt het weer droog gelukkig. We worden enorm omgeleid. In de buurt van Triberg zien we opeens een bord richting Schonach. We hadden verwacht via Triberg te moeten. We blijven echter nu mooi op hoogte waardoor we nauwelijks meer hoeven te klimmen. We rijden aan de zuidkant Schonach binnen en gelukkig is Richard zo scherp dat Hotel Rita opmerkt. Een vriendelijke, oudere dame (Rita?) ontvangt ons. We krijgen riante plekken toegewezen. Richard en ik een tweepersoons slaapkamer met douche + huiskamer. Marc Pieter heeft een ruime eenpersoonskamer met douche en bad. Verschil moet er zijn. En er is ook nog een ruime kamer (Biblothek) waar gratis geinternet kan worden. Maar het oude bakkie is zo retetraag dat er geen foto mee verstuurd kan worden.

Na de welverdiende douche eten we een heerlijke maaltijd in een plaatselijk restaurant. Het is een populaire plek want ook de locals komen er eten/drinken, zoals de plaatselijke blaaskapel (of waren het nou buschauffeurs?). We worden bediend door serveersters in lokale klederdracht. Alleen de hoed met de rode bollen ontbreekt jammer genoeg…..

Dag 5: Rondje Kandel

Afstand: 109 km
Hoogtemeters: 2030m

Profiel dag 5

Frau Rita had een heerlijk ontbijt geserveerd met verse bolletjes en yoghurt met muesli. Niks mis mee. Om 9:30 zaten we op de fiets voor de laatste fietsdag met als hoogt(st)epunt de Kandel. We moesten eerst het stadje uit een klein stukje klimmen de Rohrhardsberg op (952 m). Er volgde een prachtige afdaling door een smal dal. In Dorf kwamen we op de doorgaande weg richting Waldkirch. Tot aan Elzach was het nog vrij rustig maar daarna werd het behoorlijk druk. Bij Bleibach moesten we van de weg af omdat het overging in een snelweg. We waren de weg en Marc Pieter kwijt. En hij ons. Uiteindelijk kwam Richard op het geniale idee dat Wim Google Maps op zijn telefoon had staan. Toen was al gauw duidelijk dat wij nog door moesten fietsen naar Waldkirch. En toen kwam Marc Pieter ook al opdagen. In Waldkirch was de afslag naar de klim naar de Kandel. Het is een klim van 12 km lang, grotendeels door het bos met soms pittige stukjes. Het is dreigend weer maar gelukkig nog droog. Rond 13:00 uur zijn we boven en kunnen we aanschuiven voor de lunch. We zijn nog maar goed en wel binnen of het begint me toch te hozen. We laten ons de Schweinenbraten met Spretzels goed smaken.

Als de lunch zo’n beetje is ingedaald, schijnt buiten het zonnetje en is het helemaal opgeklaard. We hebben nu prachtig uitzicht op het Rijndal en kunnen Freiburg zien liggen. De afdaling naar St Peter en St Märgen is niet spectaculair. We worden enigszins nat van het natte wegdek. St. Märgen waren we al eerder geweest maar we nemen nu een alternatieve route. We nemen de afslag naar Glashütte. Een prachtig mooie afdaling volgt over een heel mooi, smal bosweggetje. Onderin komen we bij Hexenloch waar 2 riviertjes samenkomen. Er is een oude boerderij met 2 grote watermolens. Je waant je bijna in Tukkerland!. We klimmen heel geleidelijk (5 a 7%) weer naar boven langs het beekje. In de buurt van het dorpje Neuenkirch volgt er weer kort, pittig klimmetje. In Furtwangen nemen we nu de short cut en laten ons niet omleiden. We wachten nog een tijdje op Marc Pieter maar besluiten om toch alvast verder te gaan richting de Donau Quelle. Er volgt een pittig klimmetje van zo’n 2,5 km over een boerenlandweggetje. Uiteindelijk komen we uit de verst gelegen Donau bron die op 1045 meter hoogte op een afstand van 2888 km van de mondig van de Donau in de Zwarte Zee ligt. Wel aardig om te zien maar hoe bepalen ze nu dat dit een bron van de Donau is?

We moeten hetzelfde weggetje terug en vervolgen de weg richting Schonach. Het golft wat op en neer door boerenland en zo nu en dan. We nemen nog een keer een verkeerde afslag en komen op een doodlopende weg op een boerenerf terecht. Weer terug naar waar we vandaan kwamen en een andere afslag geprobeerd. Die blijkt wel goed te gaan. Op dat stuk komen we allemaal langlaufers op wieltjes tegen. Met respect want dat lijkt me best pittig met die hellingen! En het waren allemaal junioren.

We kwamen weer bij dezelfde afslag richting Schonach uit als de vorige dag. Dit keer zijn we gestopt bij skispringschans die boven Schonach uittorent.

Richard heeft nog een wereldrecordpoging fietsverschansspringen gedaan maar het bleef bij een ongeldige poging. Wat nog volgde waren de laatste fietskilometers van deze 2009 Bidonweek. Al met al zeer geslaagd, ook al was het weer niet altijd even goed. De conclusie is dat het een prachtig mooi gebied is met nog heel veel kleine, fijne en venijnige hellingen. En hebben meer hoogtemeters overwonnen dan ooit in een Bidonweek! Hoezo 2000-plussers!

Dag 6: Rückreise nach Hause

De terugtocht naar Nederland is zeer voorspoedig verlopen. Wim is afgezet in Eindhoven, waarna Richard en Marc Pieter zijn doorgereden naar moeders de vrouw.