 |
||||
De Trainingsweekenden
| Uithoorn | Ronald, Richard en Jur rijden een rondje Vecht. Daarna lekker in het zonnetje bij Raymond thuis |
| Doetinchem | Gerlof, Richard, Ronald en Jur rijden op zaterdag rondje Postbank in de regen en op zondag een rondje Duitsland in de zon. |
| Eygelshoven | Gerlof, Richard, Jur. Wim en Ronald rijden op zaterdag een rondje Wallonië
en op zondag de killerronde door de Limburgse heuvels. Richard koelt zich onvrijwillig af in het poedelbad van de kinderen. |
De Fietsweek
Periode: 24 augustus tot 29 augustus
Verzamelen voor vertrek: Eygelshoven
Etappe 0: Eygelshoven - Davos
Vanwege de relatief korte afstand naar Davos 'uitslapen' en om 9:15 op
weg met 2 auto's. In Raymond’s auto worden 4 fietsen gestapeld, Ronald’s
auto bevat 2 fietsen plus de meeste bagage. De reis loopt voorspoedig over
de Duitse autobanen, behalve tussen Ulm en Lindau waar om onverklaarbare
redenen af en toe flinke files staan. Voor de Oostenrijkse grens de snelweg
af (we hebben geen Oostenrijkse vignetten) en binnendoor via Bregenz langs
de Bodensee naar St. Margarethen in Zwitserland. Daar de snelweg op richting
Chur (we hebben wel Zwitserse vignetten). Bij Landquart eraf en na door
Klosters heen gereden te zijn om 16:00 in Davos aangekomen.
Na enig zoeken wordt Sportzentrum Davos gevonden waar we ons installeren
in 2 kamers van 3 personen met etage douches/wc’s. Helaas geen handdoeken
(dit was toch een hotel?). Het is zwoel, we hebben uitzicht op de atletiekbaan
annex voetbalveld. Raymond grijpt de mogelijkheid aan om nog wat rondjes
hard te lopen, de rest kijkt onder het genot van een drankje naar een voetbalwedstrijd
op het kunstgras. In het dal beneden wordt het steeds donkerder.
Aan het begin van de avond breekt een enorm onweer los. Het regent onophoudelijk.
Ten lange leste lopen we in onze fietsregenkleding naar het dichtstbijzijnde
restaurant. We komen als verzopen katten aan. Het eten laten we ons desondanks
goed smaken. Wat niet goed smaakte waren de prijzen, CHF 40,- voor een
hoofdmaaltijd valt niet mee (zeker niet voor het gebodene).
Na afloop in een speelhal achter een Esso tankstation geflipperd en gepoold.
Na de zoveelste revanche naar het hotel, gelukkig was het regenen overgegaan
in miezeren.
Etappe 1: Davos - Zernez - Müstair - Glorenza - Prato
| Afstand: 93 km. 1739 meters geklommen, 2293 meters gedaald Cols: Flüelapass (2383 m) Ofenpas (2149 m) Minimum temperatuur 15 graden (‘s morgens) maximum temperatuur 25 graden (in de zon) |
 |
 |
Het slechte weer van zondagavond heeft zich niet doorgezet. Het is stralend
weer, nog lekker koel na de overvloedige regen van de avond daarvoor. Raymond
rijdt de Flüelapas in de auto op, de rest doet het op de fiets. Zonder
problemen komt iedereen boven. Het is zomers warm boven, niemand hoeft
een trui aan te trekken. Raymond fietst als eerste over de pas (hoe dat
kan is een mooie vraag voor het volgende lustrum). Gerlof in de auto en
de rest fietsend dalen af naar Zernez waar de lunch wordt gebruikt. Daarna
begint iedereen aan de klim van de Ofenpas (de auto blijft in Zernez).
Er zit een hupje in zodat de klim eigenlijk uit 2 delen bestaat. Raymond
komt zelfs voor Richard aan op de Ofenpas, een nieuwe impuls aan zijn groeiende
zelfvertrouwen. Jur en Wim fietsen terug naar Zernez om de auto op te halen
en rijden naar de top van de Ofenpas. Wim in de auto en de rest fietsend
dalen we af via Sta. Maria, Mustair en Gluorns naar Prato. De afdaling
is zo geleidelijk en overzichtelijk dat de traditionele verschillen in
daaltempo er nauwelijks zijn. De grensovergang naar Italië bij Mustair
levert geen problemen op (niemand is zijn paspoort vergeten).
Moe maar voldaan arriveren de fietsers bij hotel Prad. Wim met de auto
is in geen velden of wegen te zien. Truus (de boordcomputer in Raymond’s
auto die ons moeiteloos de weg zou moeten wijzen) heeft Wim de compleet
verkeerde richting uitgestuurd en we moesten hem ophalen in het centrum
van Prad. Gefrustreerd roepend ‘Truus komt er bij mij niet meer in!!!’
installeert hij zich samen met ons in de ons toegewezen 3 kamers (met handdoeken).
Wim, Jur, Gerlof en Ronald nemen een verkwikkende duik in het zwembad.
‘s Avonds eten bij een pizzeria die Ronald zich nog herinnert van een eerdere
kampeervakantie. In Italië gelukkig weer normale prijzen voor het avondeten.
Gezien het hupje in de klim naar de Ofenpas ontstaat een heftige discussie
voor de definitie van een col. Volgens Richard is een col het hoogste verbindingspunt
tussen 2 verschillende dalen. Jur vraagt hem of een zadelpunt ook een col
is. Hierover staken de stemmen.
Etappe 2: Prato - Bormio
| Afstand: 47 km, 1789 meters geklommen, 1496 meters gedaald Col: Passo di Stelvio (2757m) Minimum temperatuur 17 graden (‘s morgens), maximum temperatuur 38 graden (in de zon) |
 |
Het is weer stralend weer, een ideaal uitgangspunt voor de koninginneklim
van de fietsweek: de Stelvio.
De auto blijft staan bij het hotel, iedereen begint fietsend aan de klim.
In totaal 48 bochten. Tot aan Trafoi is het koel, mede omdat we de rivier
volgen en de weg gedeeltelijk in het bos ligt. In Trafoi pauzeren we bij
het hotel van Gustavo Thöni, de olympisch skikampioen in Sapporo en Innsbruck.
Zijn medailles liggen netjes uitgespreid door heel het hotel, zelf staat
hij achter de bar. Na Trafoi begint de klim pas echt, bij bocht 25 kun
je de top al zien. Hier begint het klassieke gedeelte van de klim met de
weg tegen de flanken aangeplakt en de top constant in zicht. Iedereen behalve
Raymond komt boven. Raymond is bij het 2000 meterpunt omgedraaid om de
auto op te halen. Op de top is het een kermis van stalletjes en uitbaters.
Uitgebreid lunchen en genieten van het uitzicht. Hierna een prachtige afdaling
naar Bormio alwaar we hotel Meuble' Dante snel vinden. Ronald’s stuur blijkt
vast te zitten (wat gingen die bochten stroef!) en Raymond heeft een kapotte
spaak. De plaatselijke fietsenmaker heeft geen tijd meer, de ochtend daarop
zijn ze als eerste aan de beurt. Bormio is een zeer gezellig plaatsje waar
we uitstekend eten tegen schappelijke prijzen. Life is good.
Er ontvouwt zich een discussie over de website: moet ie dienen als centraal
punt voor allerlei nieuws of slechts als naslag werk. Omdat mail goed genoeg
(hoewel niet ideaal) is voor optie 1, is iedereen het over eens dat de
website voor optie 2 uitstekend geschikt is. Jur is en blijft webmaster
maar zegt wel dat hij mede afhankelijk is van input van anderen: dus blijven
aanleveren die kopij!!
Etappe 3: Bormio - Livogno - St. Moritz
| Afstand: 80 km, 2010 meters geklommen, 1434 meters gedaald Cols: Passo di Foscagno (2291m) Passo d'Eira (2209 m) Forcola di Livigno (2315 m) Passo del Bernina (2328 m) Minimum temperatuur 17 graden (‘s morgens) maximum temperatuur 34 graden (in de zon) |
 |
 |
 |
 |
Wederom een stralende dag, een mooi uitgangspunt voor de 4 collentocht.
Raymond’s wiel wordt in Ronald’s fiets geplaatst en om 8:00 kan de fietsenmaker
aan de slag. Het complete balhoofd moet worden vervangen (Ronald’s motto
is niet voor niets: only fix it when it breaks). Tevens moest de fietsenmaker
huilen bij de staat van de remblokjes, dus die zijn ook maar vervangen.
Om 9:45 vertrek voor de 4 collentocht. Raymond rijdt de auto naar de 1e
col (Passo di Foscagno), de rest legt het fietsend af. Richard rijdt met
de auto naar de top 2e col (Passo d’Eira) en daalt terug af. Jur en Wim
wachten hem op en gaan gezamenlijk fietsend naar de top. Hier wordt geluncht.
Jur rijdt met de auto naar de 3e col (Forcola di Livogno) en daalt terug
af met de fiets. De anderen waren nog niet aan de klim begonnen, zodat
Jur kan omdraaien en aansluiten. Bij de 3e col de grensovergang naar Zwitserland.
Wim rijdt de auto naar de top van de 4e col (Passo del Bernina) en daalt
terug af. Jur wacht hem op en gezamenlijk rijden ze naar de top van de
4e col.
Hierna daalt Gerlof met de auto en de rest fietsend naar St. Moritz. Na
enig zoeken wordt het hotel gevonden. Ditmaal stuurt Truus Gerlof de compleet
verkeerde richting uit hetgeen ons vertrouwen in Truus naar een dieptepunt
laat zakken.
Na enig gefilosofeer denken we de reden van Truus’ onbetrouwbare gedrag
gevonden te hebben: Raymond voert tussenplaatsen in de route als waypoints
in. Echter, sommige tussenplaatsen rijden we niet door maar langs zodat
Truus denkt dat we er nog niet geweest zijn. Hierna probeert ze wanhopig
om alsnog langs dit waypoint te rijden met als gevolg dat ze je terug probeert
te sturen in plaats van vooruit.
Het is weer te merken dat we in Zwitserland zijn, de prijs van het diner
gaat weer met sprongen vooruit. Ter compensatie is de serveerster zeer
aantrekkelijk en ad rem. Na de maaltijd vragen we of er ook een gelegenheid
met een tafelvoetbalspel was. Ze doet er een kwartier over om in Switzer-Deutsch
uit te leggen hoe we moeten lopen. We luisteren ademloos toe. Na afloop
besluiten we dat het te tricky is de routebeschrijving te volgen. Wim,
Gerlof en Raymond zoeken nog een bar op, de rest gaat meteen slapen.
Etappe 4: St. Moritz - Tiefencastel - Davos
| Afstand: 80 km, 1357 meters geklommen, 1560 meters gedaald Col: Julierpass (2284 m) Minimum temperatuur 18 graden (‘s morgens) maximum temperatuur 37 graden (in de zon) |
 |
Raymond parkeert de auto onder aan de Julier pas en gezamenlijk klimmen
we naar boven. Het eerste gedeelte is zeer steil, het tweede gedeelte is
gemakkelijk. Het restaurant boven op de top is ingeparkeerd tussen de bejaardenbussen
wat het uitzicht ernstig belemmert (einladen!!). Raymond daalt af en haalt
de auto op. Tussen de bejaarden vindt het topoverleg plaats. Omdat een
rondje door de Alpen goed bevallen is, wordt besloten volgend jaar weer
een rondje te organiseren. Wim wordt organisator, Gerlof verricht het onderzoek
naar een mooi rondje.
Raymond met de auto en de rest fietsend dalen af naar Tiefencastel (950m).
Hier wordt geluncht waarna de laatste stijgkilometers naar Davos worden
weggefietst. Het is drukkend warm. De klim is zeer geleidelijk en nadat
bijna de hoogte van Davos wordt bereikt volgt een flinke afdaling naar
een lange tunnel. Na de tunnel het laatste stukje naar Davos langs het
spoor. Jur, Ronald en Raymond (met auto) arriveren het eerst bij het hotel.
Raymond begint weer aan zijn rondjes op de atletiekbaan. Richard komt in
paniek binnen en meldt dat Gerlof is ingestort. Ronald pakt de auto en
gaat op zoek. Na een tijdje komen Wim en Gerlof binnen. Gerlof is niet
ingestort maar had veel pijn onder zijn voet vanwege een verkeerd zittend
plaatje. Na een halfuurtje komt Ronald onverrichter zake terug, hij had
Gerlof en Wim net gekruist.
Bij het eerste biertje begint het te spetteren en dat zal het de hele avond
blijven doen. De weersomslag naar koelere temperaturen is begonnen. De
timing van de fietsweek kon niet beter!!!
We eten weer voor belachelijke prijzen in een restaurant bij het station.
En ja hoor, deze keer een blonde serveerster die onze voor- en hoofdgerechten
door elkaar haalt. We voelden bij het noteren van de bestellingen al nattigheid.
Gelukkig kunnen wij en zij hier de humor wel van in zien, alleen moest
Ronald een eeuwigheid wachten op zijn opnieuw bestelde hoofdgerecht. Als
attentie kregen we een onbestemd likeurtje. De rekening was onwaarschijnlijk
laag, bij controle bleek dat de hoofdgerechten er niet op stonden. Een
voordeeltje is okay, maar dit was te gortig. Bij navraag bleek dat de bestellingen
op 2 briefjes stond en ze had slechts 1 briefje opgeteld. Een bedankje
kon er met moeite vanaf.
So much for Swiss gratefulness.
