De Trainingsweekenden
Naar aanleiding van de discussies op donderdagavond in Cortina d'Ampezzo
dacht Jur de ideale oplossing gevonden te hebben in het compromis der compromissen:
een hotel aan de voet van de Mont Ventoux. Dat bood voldoende mogelijkheden
voor hen die de berg op wilden (immers de Ventoux wordt gezien als een
der zwaarsten met zijn bijna 2000 m. en altijd wind tegen) maar ook nodigde
de omgeving uit voor een hobbelachtige tour waar een ieder mee zou kunnen
(ook diegenen met een trainingsachterstand (t.o.v wat eigenlijk?) dan wel
diegenen waarbij de jaren, de grijze haren dan wel het gewicht de primaire
factor is in het maximaal te bereiken resultaat bergop. Voor de dag zonder
de fiets zou een wijn kelder (AC C9duPape) zo gevonden zijn.
Begin januari bleek er in een ingelast laag bij de grond overleg (Uithoorn,
-2 NAP) toch meer belangstelling voor Bourg Saint Maurice. Binnen enkele
weken was een hotel gevonden. Op zich opmerkelijk want de website van hotel
Arolla toonde een vergelijkbaar bad waar Jur al eens hardhandig mee in
aanraking mee was gekomen.Het duurde nog enkele maanden voordat het duidelijk
was wanneer de trainingsweekeindes zouden plaatsvinden:
27 april Gieten (60 km, Jur, Ger, Wim, Ronald, Gerlof; Richard ontbrak en miste daarmee
zijn allereerste "Ou est le Bidon" training!); Natuurlijk giette
het weer in Goten. Bagger weer behalve voor Jur want die deed al het kopwerk.
9 mei Eygelshoven (Jur en Richard, 150 km)
Met recht: Limburgs Mooiste, ook in de mist.
1 juni Leiden (Wim. Ger, Ronald, Jur en Richard 96 km)
Last minute ingelast vanwege de verhuizing van huize Gerlof B. Natuurlijk
voor de derde keer in successie goed weer! Polder, duinen, strand en miljoenen
woningen in Wassenaar. Waar woonde Freddy nou ook al weer?.
6 en 7 juli Eygelshoven (Wim, Jur, Richard, Gerlof, Ronald, 90 en 60 km)
Redelijk wat nieuwe colletjes in België en Duitsland. Het lukt Gerlof
om iedereen op een kwartier te zetten door een slimmere route te vinden
en de rest van de ploeg hem te laten zoeken.
3 augustus Doetinchem (Gerlof en Jur, 60km)
De extra ingelaste training te Doetinchem in augustus strookte duidelijk
niet met de meeste trainingsopbouwprogramma's (hoe krijg ik het woord uit
mijn strot?).
Dus eenieder was weer optimaal? geprepareerd voor het echte werk om de
Alpen. Tom had al vrij vroeg in het seizoen laten weten dat hij dit jaar
zou overslaan. Navraag leerde dat voor hem de uitdaging er een beetje uit
was maar volgens ons…………. Ronald V. had eveneens laten weten dat hij dit
jaar zou overslaan.
De Fietsweek
Periode: 11 augustus tot 16 augustus
Verzamelen voor vertrek: Eygelshoven
StandPlaats: Bourg Saint Maurice (840m)
Dag 1: heenreis
De broodjes waren in een helder moment zaterdagavond al gesmeerd, koffie
zetten en snel ontbijten was voldoende om op 7:15 uit Eygelshoven te vertrekken.
Één begeleider (Raymond) en 6 fietsers passen in 2 auto's. Meerdere routeplanners
raden aan om via Zwitserland te rijden en Jur had de benodigde vignetten
gekocht. Zondag rijden door Duitsland gaat als een tierelier (geen vrachtauto's),
de grens met Zwitserland werd dan ook snel bereikt. Ger had echter zijn
paspoort vergeten, dus het is even knijpen bij de grensovergang. Iedereen
moest langzaam rijden, we zagen er echter betrouwbaar genoeg uit en het
vervolg richting Genève ging, ondanks slecht weer, voorspoedig. De Volkskrant
crypto bleek dit jaar voor het eerst een nagenoeg onmogelijke opgave. De
oplossing van Raymond, gewoon wat invullen, leidde niet tot enige verbetering,
eerder verwarring omdat iedereen woorden zat te verzinnen met verkeerde
'Raymond' letters. Bij Genève was het weer peentjes zweten, langzaam rijden,
gelukkig zagen we er wederom niet als criminelen uit. Het laatste stuk
vanaf Moûtiers ging langzamer over een drukke 4-baans en daarna 2-baansweg,
maar om 17:00 uur arriveerden we bij het hotel in Bourg Saint Maurice.
De straten begonnen net op te drogen, volgens de eigenaresse had het 9
dagen achter elkaar geregend. De weersvoorspelling was gelukkig goed, de
temperatuur zou dag na dag met 5 graden stijgen en het zou zonnig/onbewolkt
worden: wat een planning van de week!!
Dag 2: Col du Petit Saint Bernard(2188m)
Het was wel wat problematisch om zo'n grote groep gezamenlijk te laten
ontbijten. De keuze was vroeg (7:00 uur) of laat (9:00 uur). Tien maal
raden wat het is geworden. Om 10:15 starten we om de op papier makkelijkste
Col te beklimmen: de Col du Petit Saint Bernard. Jur probeerde nog enig
respect op te brengen door te melden dat dit waarschijnlijk de passage
is geweest die Hannibal gebruikte om in Italië te komen. Inderdaad
bleek dat Hannibal's keuze een goede was: de weg kwam nergens boven de
6%. Na het daldorpje Seez begon de klim echt en word in lange lussen het
skidorp La Rosière (1850m) bereikt. Richard was hier al eens geweest tijdens
de wintersport, er wordt echter nog steeds zoveel bijgebouwd dat enige
herkenning bijna niet mogelijk was. Na La Rosière ging de weg in bijna
rechte lijn naar de Col du Petit Saint Bernard (2188m). De hele weg was
het half bewolkt met een sterke rugwind. Boven op de col bleek hoe hard
de wind was en in combinatie met de lage temperatuur (14 graden) was het
snel truien aantrekken geblazen en in het restaurant zitten om op te warmen.
Iedereen was het erover eens dat dit de makkelijkste 2000'er was die we
ooit hadden beklommen. De geringe steilte en tegenwind voorkwam dat we
in de afdaling boven de 40 km/uur uitkwamen en, een unicum, notoire afdalers
als Ronald konden niet uitlopen.
Volbracht: 1400 hoogtemeters.
Dag 3: Col de L'Iseran(2770m)
Gezien de verwachte temperatuurstijging voor de rest van de week, vandaag
de koninginnerit: de Col de L'Iseran (2770m). Weer klimmen we licht naar Seez,
maar nu slaan we rechtsaf. We zijn niet de enige die rechtsaf slaan, de
weg is ontzettend druk. Regelmatig zitten we niet alleen te puffen van
het klimmen, maar ook van de vele uitlaatgassen. We rijden door het dal
van de Isère met aan de rechterkant een prachtig uitzicht op de Mont Pourri
met zijn gletsjers. Bij Saint Foy (12km) zit een gemeen steil stuk om bij
een hoger gelegen kloof te komen. Hierna gaat het regelmatig klimmend naar
het Lac du Chevril waar ook de afslag naar Tignes is. We rijden op een
vrijwel vlakke weg langs het meer door meerdere tunnels waarvan sommige
stukken onverlicht zijn. In Val d'Isère (1900m) blijkt waarom het zo druk
op de weg is: er is een 4x4 festival aan de gang, het is een complete kermis,
Valkenburg is er niks bij. Aan de andere kant van Val d'Isère is er gelukkig
genoeg plaats bij een terras om te lunchen. Het schitterende weer heeft
er zeker invloed op dat we 2 uur blijven zitten en al doezelend verdwijnt
haast de zin om de Col de L'Iseran te beklimmen. Gelukkig neemt iemand het
voortouw en moeizaam komen we op gang. Gelukkig is het nu veel rustiger
aangezien iedereen is blijven hangen in Val d'Isere. Ondanks de hoogte
is het snikheet en bij Pont Saint Charles begint de klim echt. Met een
prachtig uitzicht op een steeds kleiner wordend Val d'Isère bereiken we
aan het eind van de middag de col. Na Val d'Isère wordt de afdaling gekkenwerk
tussen alle auto's die terugrijden van het 4x4 festival. Voor Seez stond
een heuse file van 5 km. Al laverend tussen de auto's komen we uitgedroogd
in Bourg Saint Maurice aan en ploffen neer bij onze stamkroeg. Raymond
heeft iets nieuws ontdekt, een Giraffe, de Franse variant van een meter
pils. In vol ornaat staat een kolom pils van ruim anderhalve meter voor
ons op tafel, onderaan zit een tapje om de glazen te vullen. Het is niet
de enige Giraffe die avond. Het wordt ZEER gezellig.
Volbracht: 2050 hoogtemeters.
Dag 4: Cormet de Roselend(1971m), Col du Pré(1703m), Arc 1800
Vandaag staat een van de mooiste cols van Frankrijk op het programma: de
Cormet de Roselend (1968m). Het contrast met gisteren is groot, een smalle
weg gaat, met af en toe een auto, geleidelijk langs een bruisende rivier
naar boven. Na 10 km wordt de rivier verlaten en slingert de weg zich langs
een bergwand onhoog. De weg is volbeschilderd met aanmoedigingen aan onze
collega's van de Tour de France die hier de dag na de zege van Boogerd
langs zijn gekomen. Vervolgens slingert de weg vervolgt zich nauwelijks
stijgend door een prachtige kom met aan beide zijden hoog optorende toppen.
Hierna begint de weg weer flink te stijgen om met een paar lussen bij de
col aan te komen. Boven op de col splitst de groep zich. Ronald, Wim en
Jur gaan met begeleiding aan de andere kant naar beneden om de Col du Pré
te belimmen. Richard, Ger en Gerlof dalen af om vanuit Bourg Saint Maurice
Arc 1600, 1800 en 2000 te beklimmen. De klim naar Col du Pré is kort maar
schitterend met uitzicht op de Mont Blanc en een intens blauw stuwmeer.
Boven op col wordt besloten via Arèches af te dalen naar Beaufort om vandaar
de Cormet de Roselend van de andere kant te beklimmen. De beklimming is
wederom schitterend en boven op Col de Roselend zijn 2500 hoogtemeters
overwonnen. Gerlof is vanwege de hitte op Arc 1600 blijven steken, Richard
en Ger zijn doorgeklommen naar Arc 1800 en zijn op 2150 hoogtemeters blijven
steken. Het uitzicht op het zwembad was zo 'fenomenaal' dat ze niet verder
zijn gegaan. Bij onze stamkroeg was het opnieuw Giraffe tijd, echter het
was niet zo gezellig als de dag ervoor. Er trad een 2-mans bandje op dat
meer tijd besteedde aan soundchecken dan aan werkelijk spelen. Gegeten
werd er 25 meter verderop in, naar later bleek, het slechtste restaurant
van Bourg Saint Maurice. Entrecotes waren meer vet dan vlees en de bediening
was abominabel. Uit frustratie gooit Raymond zijn stukken 'vlees' op een
onderliggende auto. De auto reed met ruitenwissers aan weg, gelukkig dacht
ie dat het vogelpoep was.
Dag 5: La Plagne(1950m)
Ter ere van zijn overwinning doen we vandaag de Boogerd etappe: la Plagne.
Door het dal rijden we rustig naar het begin van de klim in Macot. Het
begin van de klim is flink stijl. In lange slagen slingert de weg zich
naar boven, het aantal aanmoedigingen op de weg is indrukwekkend, vooral
voor Boogerd. Zouden ze het voorgevoeld hebben? De meest indrukwekkende
was een aanmoediging voor Virenque met daarna een pijl die een scherpe
bocht naar links maakte recht de afgrond in. Onderweg kom je de Olympische
bobbaan tegen. De finish streep was er niet meer, slechts het standaard
Fiat logo vlak voor de finish restte. Boven was het goed toeven en werd
er uitgebreid geluncht. En wie kwam er na anderhalf uur alsnog boven: Gerlof!
Hij was 's morgens niet mee gegaan omdat hij het die dag rustig aan wou
doen, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en was toch naar boven
geklommen. De lunch duurde nog iets langer..... Door het dal lag een fietspad
langs de Isere. Rustig peddelend reden we terug naar Bourg Saint Maurice.
Volbracht: 1200 hoogtemeters.
Om 7:15 begint de terugreis, deze keer niet via Zwitserland om Ger een rustiger rit te geven, maar gewoon door Frankrijk. Bij Luxemburg splitsten we ons: Raymond gaat via Brussel en Antwerpen naar Utrecht om Ger en Wim op de trein te zetten. De rest gaat naar Eygelshoven. De rit door Frankrijk blijkt 50 km korter, kromme routeplanners. Richard neemt Jur mee en zet hem af in Uithoorn. Al met al een geweldige week met geweldig weer en geweldig klimmen.
